امیة بن خلفاُمَیةِ بْن‌ِ خَلَف (مق ۳ق/۶۲۴م)، از سران‌قریش و یکی‌از مخالفان مشهور پیامبراکرم (ص) در مکه می باشد. ۱ - زندگی نامهوی از بنی جمح، یکی از تیره‌های قبیله بزرگ قریش بود. [۱]
کلبی، هشام، ج۱، ص۹۴- ۹۵، جمهرة النسب، به کوشش ناجی حسن، بیروت، ۱۴۰۷ق/ ۱۹۸۶م.
[۲]
بلاذری، احمد، ج۱۰، ص۲۴۵-۲۴۶، انساب الاشراف، ج ۱۰، به کوشش سهیل زکار و ریاض زرکلی، ۱۹۹۶م.
پدرش خلف نیز از بزرگان و اشراف به شمار می‌رفت. [۳]
بلاذری، احمد، ج۱۰، ص۲۴۵-۲۴۶، انساب الاشراف، ج ۱۰، به کوشش سهیل زکار و ریاض زرکلی، ۱۹۹۶م.
امیه بر تیره خود، ریاست داشت [۴]
ابن حبیب، محمد، ج۱، ص۳۳۲، المنمق، به کوشش خورشید احمد فارق، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
و بنابر این، به طور کلی در قبیله قریش پر نفوذ بود. وی مانند دیگر اعضای مهم این قبیله، به کار بازرگانی می‌پرداخت و از این راه ثروتی نیز اندوخته بود. [۵]
ابن قتیبه، عبدالله، ج۱، ص۵۷۶، المعارف، به کوشش ثروت عکاشه، ۱۹۶۰م.
امیه در جنگ فجار، در دوره پیش از ظهور اسلام، با ریاست بر تیره خویش شرکت داشت [۶]
ابن حبیب، محمد، ج۱، ص۱۶۹-۱۷۰، المحبر، به کوشش ایلزه لیشتن اشتتر، حیدرآباد دکن، ۱۳۶۱ق/۱۹۴۲م.
[۷]
بلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج ۱، ص۱۰۲، به کوشش محمد حمیدالله، قاهره، ۱۹۵۹م.
۲ - مخالفت با پیامبرامیه در کنار دیگر اشراف مکه از ابتدای رسالت پیامبراکرم (ص) سرسختانه به مخالفت و دشمنی با آن حضرت برخاست. [۸]
ابن اسحاق، محمد، ج۱، ص۱۴۴، السیر و المغازی، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۳۹۸ق/۱۹۷۸م.
[۹]
ابن اسحاق، محمد، ج۱، ص۱۹۷، السیر و المغازی، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۳۹۸ق/۱۹۷۸م.
[۱۰]
ابن اسحاق، محمد، ج۱، ص۲۱۱، السیر و المغازی، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۳۹۸ق/۱۹۷۸م.
[۱۱]
ابن اسحاق، محمد، ج۱، ص۲۳۶، السیر و المغازی، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۳۹۸ق/۱۹۷۸م.
[۱۲]
ابن هشام، عبدالملک، ج۲، ص۳۶، السیرة النبویة، به کوشش مصطفی سقا و دیگران، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.
[۱۳]
ابن هشام، عبدالملک، ج۲، ص۵۸، السیرة النبویة، به کوشش مصطفی سقا و دیگران، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.
[۱۴]
ابن هشام، عبدالملک، ج۲، ص۱۲۵، السیرة النبویة، به کوشش مصطفی سقا و دیگران، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.
۳ - نزول سوره همزهامیه از کسانی بود که پیامبر (ص) را استهزا می‌کرد و گفته‌اند سوره هُمَزه درباره او نازل شده است. [۱۶]
بغوی، حسین، ج۵، ص۶۲۲، معالم التنزیل، بیروت، دارالفکر.
[۱۷]
زمخشری، محمود، ج۴، ص۷۹۵، الکشاف، بیروت، دارالکتاب العربی.
[۱۸]
ابن هشام، عبدالملک، ج۲، ص۳۶، السیرة النبویة، به کوشش مصطفی سقا و دیگران، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.
یک بار امیه و تنی چند از بزرگان قریش به پیامبر (ص) پیشنهاد کردند که آن حضرت و قریش معبودان یکدیگر را بپرستند، ولی سوره کافرون در این باره نازل شد [۲۱]
بلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج ۱، ص۱۳۴، به کوشش محمد حمیدالله، قاهره، ۱۹۵۹م.
وی افزون بر آزار رسول اکرم (ص)، از آزار و شکنجه اصحاب آن حضرت نیز روی گردان نبود. بلال بن رباح حبشی ، مؤذن آن حضرت در بردگی‌ِ امیه بود که اسلام آورد و امیه به همین سبب او را مورد سخت‌ترین شکنجه‌ها قرار می‌داد . [۲۳]
احمد بن حنبل، مسند، ج ۱، ص۴۱۷، قاهره، ۱۳۱۳ق.
[۲۴]
ابن هشام، عبدالملک، ج۲، ص۲۸۴- ۲۸۵، السیرة النبویة، به کوشش مصطفی سقا و دیگران، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.
[۲۵]
بلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج ۱، ص۱۲۵، به کوشش محمد حمیدالله، قاهره، ۱۹۵۹م.
[۲۶]
بلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج ۱، ص ۱۸۴- ۱۸۵، به کوشش محمد حمیدالله، قاهره، ۱۹۵۹م.
امیه از کسانی بود که اندکی پیش از هجرت پیامبر (ص)، در شورای سران قریش، توطئه قتل آن حضرت را تأیید کردند. [۲۸]
ابن هشام، عبدالملک، ج۲، ص۱۲۴- ۱۲۵، السیرة النبویة، به کوشش مصطفی سقا و دیگران، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.
[۲۹]
ابن سعد، محمد، ج۱، ص۱۵۴، الطبقات الکبری، بیروت، دارصادر.
همچنین پس از آنکه پیامبر (ص) پنهانی مکه را ترک کرد، امیه در شمار گروهی بود که آن حضرت را تا غار ثور تعقیب کردند. [۳۰]
بلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج ۱،ص۲۶۰-۲۶۱ ، به کوشش محمد حمیدالله، قاهره، ۱۹۵۹م.
.۴ - جنگ باپیامبردر سال دوم هجرت ، غزوه بواط پیش آمد که طی آن مسلمانان با کاروانی از بازرگانان قریش - از جمله امیه - قصددرگیری داشتند، اماظاهراً جنگ‌سختی درنگرفت [۳۱]
واقدی، محمد، ج۱، ص۱۲، المغازی، به کوشش مارسدن جونز، لندن، ۱۹۶۶م.
[۳۲]
بلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج ۱، ص۲۸۷ ، به کوشش محمد حمیدالله، قاهره، ۱۹۵۹م.
[۳۳]
طبری، تاریخ، ج۲، ص۴۰۷.
در کاروان دیگری از قریشیان که مورد تعرض مسلمانان واقع شد و غزوه بدر در پی آن پیش آمد، امیه نیز سهمی داشت. [۳۴]
واقدی، محمد، ج۱، ص۲۷، المغازی، به کوشش مارسدن جونز، لندن، ۱۹۶۶م.
با آنکه نخست وی تمایل چندانی به حضور در آن جنگ نشان نداد، اما به تشویق ابوجهل [۳۵]
بلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج ۱، ص۲۹۱ ، به کوشش محمد حمیدالله، قاهره، ۱۹۵۹م.
نه تنها در جنگ شرکت جست، بلکه از بذل مال و خوراک در برپایی جنگ دریغ نکرد، چندانکه گفته‌اند: برای اطعام لشکر مشرکان تا ۹ شتر قربانی کرد و او را به همین سبب، از «مُطعِمان» جنگ بدر خوانده‌اند [۳۶]
واقدی، محمد، ج۱، ص۱۲۸، المغازی، به کوشش مارسدن جونز، لندن، ۱۹۶۶م.
[۳۷]
واقدی، محمد، ج۱، ص۱۴۴، المغازی، به کوشش مارسدن جونز، لندن، ۱۹۶۶م.
[۳۸]
ابن حبیب، محمد، ج۱، ص۱۶۱-۱۶۲، المحبر، به کوشش ایلزه لیشتن اشتتر، حیدرآباد دکن، ۱۳۶۱ق/۱۹۴۲م.
[۳۹]
ابن حبیب، محمد، ج۱، ص۳۸۹، المنمق، به کوشش خورشید احمد فارق، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
[۴۰]
ابی یعقوب،احمد، تاریخ ج۲، ص۴۵.
۵ - کشته شدن در جنگ بدرسرانجام، در این جنگ امیه و فرزند او علی، به قتل رسیدند؛ برخی قتل امیه را به بلال حبشی نسبت داده‌اند، اما روایات در این باب بسیار گوناگون است و در این باره از کسان دیگری نیز نام برده شده است [۴۱]
کلبی، هشام، ج۱، ص۹۵، جمهرة النسب، به کوشش ناجی حسن، بیروت، ۱۴۰۷ق/ ۱۹۸۶م.
[۴۲]
واقدی، محمد، ج۱، ص۸۴، المغازی، به کوشش مارسدن جونز، لندن، ۱۹۶۶م.
[۴۳]
ابن هشام، ج۲، ج۱، ص۳۷۱، ص۲۸۴، عبدالملک، السیرة النبویة، به کوشش مصطفی سقا و دیگران، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.
[۴۴]
بلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج ۱، ص۱۳۸ ، به کوشش محمد حمیدالله، قاهره، ۱۹۵۹م.
۶ - فرجام خانوادهاز خاندان امیه برادرش اُبّی بن خلف - که او را از زنادقه قریش برشمرده‌اند - در جنگ احد کشته شد. [۴۵]
ابن حبیب، محمد، ج۱، ص۱۶۱، المحبر، به کوشش ایلزه لیشتن اشتتر، حیدرآباد دکن، ۱۳۶۱ق/۱۹۴۲م.
از فرزندان او صفوان در واقعه فتح مکه از شهر گریخت، ولی بعدها پیامبر (ص) او را بخشیدند؛ روایاتی نیز درباره او در منابع نقل شده است. [۴۶]
بلاذری، احمد، ج۱۰، ص۲۴۶-۲۴۷، انساب الاشراف، ج ۱۰، به کوشش سهیل زکار و ریاض زرکلی، ۱۹۹۶م.
دیگر فرزندان او مسعود و ربیعه - که وی سرانجام از اسلام به مسیحیت گروید [۴۷]
کلبی، هشام، ج۱، ص۹۵، جمهرة النسب، به کوشش ناجی حسن، بیروت، ۱۴۰۷ق/ ۱۹۸۶م.
- مدتی از عوامل زیاد حکمران عراق بودند. [۴۸]
بلاذری، احمد، ج۱۰، ص۲۵۰-۲۵۱، انساب الاشراف، ج ۱۰، به کوشش سهیل زکار و ریاض زرکلی، ۱۹۹۶م.
۷ - فهرست منابع(۱) ابن اسحاق، محمد، السیر و المغازی، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۳۹۸ق/۱۹۷۸م. (۲) ابن حبیب، محمد، المحبر، به کوشش ایلزه لیشتن اشتتر، حیدرآباد دکن، ۱۳۶۱ق/۱۹۴۲م. (۳) ابن حبیب، محمد، المنمق، به کوشش خورشید احمد فارق، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م. (۴) ابن قتیبه، عبدالله، المعارف، به کوشش ثروت عکاشه، ۱۹۶۰م. (۵) ابن هشام، عبدالملک، السیرة النبویة، به کوشش مصطفی سقا و دیگران، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م. (۶) احمد بن حنبل، مسند، قاهره، ۱۳۱۳ق. (۷) بغوی، حسین، معالم التنزیل، بیروت، دارالفکر. (۸) بلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج ۱، به کوشش محمد حمیدالله، قاهره، ۱۹۵۹م. (۹) بلاذری، احمد، انساب الاشراف، ج ۱۰، به کوشش سهیل زکار و ریاض زرکلی، ۱۹۹۶م. (۱۰) زمخشری، محمود، الکشاف، بیروت، دارالکتاب العربی. (۱۱) طبری، تاریخ. (۱۲) کلبی، هشام، جمهرة النسب، به کوشش ناجی حسن، بیروت، ۱۴۰۷ق/ ۱۹۸۶م. (۱۳) واقدی، محمد، المغازی، به کوشش مارسدن جونز، لندن، ۱۹۶۶م. (۱۴) ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، بیروت، دارصادر. (۱۵) ابی یعقوب،احمد، تاریخ؛ ۸ - پانویس
۹ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «امیة بن خلف»، ج۱۰،ص۴۰۱۴. |